Zbyt wiele pomysłów na tytuł

Uwielbiam spacery, szczególnie polnymi drogami. Niektóre z nich są naprawdę cudne, zwłaszcza, kiedy latają chmary motyli, a w gęstych chaszczach obok drogi rozbrzmiewają owadzie szmery. Jednak zdarzały się upadki w błoto (i to w sukience...), obtarte pięty i inne atrakcje. Taki już urok wycieczek bocznymi, polnymi drogami. Są ciekawe. A jak weźmiemy ze sobą jeszcze postrzeloną rodzinę i dodamy jakąś niejasną przez długi czas aferę? Wyjdzie nam kilka godzin spędzonych niezwykle przyjemnie na czytaniu "Bocznych dróg" Joanny Chmielewskiej. Ja miałam do dyspozycji ebook, więc okładkę pominę, dam w miarę pasujące zdjęcie i zacznę opisywać wrażenia. I znów polska autorka! Ja chyba jednak jestem patriotką... Krótki opis Na rodzinę Joanny Chmielewskiej spada wiadomość jak grom z jasnego nieba. Ciotka Teresa przyjeżdża do Polski! Postanowiła opuścić na chwilę Kanadę i odwiedzić swojskie pielesze Rzeczypospolitej Ludowej. Do tego chce pooglądać ją sobie, od morza po góry. Kom

Cześć! Ostatnio pokazywałam kolczyki, dziś przyszła pora na bransoletkę. Tylko jedną, ale nie byle jaką, mam nadzieję, że przyznacie mi rację. Jest to właściwie aż trzecia wersja tej bransoletki, w dwóch poprzednich podczas pracy urwała się nitka. No i już nie mogłam jej nie skończyć, po drugim razie uwzięłam się na amen. Bransoletka jest asymetryczna, oczko jest umieszczone nieco z boku. Bardzo mi się to podoba, pomimo tego, że uwielbiam symetrię.    A teraz dwa zdjęcia z boków - bardzo miło się plotło te wszystkie łuki i ozdobniki, a z roślinami kojarzą się nieodparcie. I jeszcze kilka fotek. Jestem z nich naprawdę dumna, choć wymagały pociągnięcia paroma suwakami i białego pędzla w programie do obróbki zdjęć. Kolory przez to nie są idealnie oddane, ale różnica jest minimalna. Niestety, okazało się, że ciężko dzisiaj o ustawienia manualne na przeciętnym aparacie, przynajmniej u mnie w domu - z takimi rzeczami jak głębia ostrości i czas ekspozycji nie mogę

Hej! Dziś chciałabym wam pokazać kilka moich biżuteryjnych prac. Na pierwszy raz postanowiłam postawić na kilka par kolczyków, w różnorodnym stylu. Pierwsza para to jeden z moich starych wyrobów, ale w swoim czasie przerobiony - doszła mała przekładka i srebrne kuleczki, bo wcześniej to były tylko koraliki nawet nie na szpilce, ale na kawałku drucika. Co mówi wiele o moich początkach w dziedzinie tworzenia biżuterii. Niestety, choć w biżuterii może i co nieco opanowałam, to ze zdjęciami nadal mam problemy. To jest jednym z lepszych...   Druga para to brązowe kolczyki z chwostami. W dziedzinie doboru kolorów się w nich popisałam, nie ma co... Ale takie jednokolorowe wyroby pasują do prawie wszystkiego, a mnie szczególnie się podobają. Zwłaszcza, że uwielbiam długie kolczyki, a te się do nich zaliczają. A teraz, proszę państwa, odsłaniamy zasłonę numer trzy. A za nią eleganckie kolczyki z złotymi (tylko z barwy, rzecz jasna) kryształkami i fioletowymi, opalizującymi kulkami (

Istnieje pogląd, że książki polskich autorów są gorsze od tych zagranicznych. Osobiście jestem zdania, że to kompletny absurd. Zarówno w naszym kraju, jak i poza nim, możemy znaleźć całą masę autorów kiepskich, średnich, bardzo dobrych oraz wyśmienitych. A nie warto przekreślać od razu swoich rodaków, można przegapić przez to naprawdę ciekawe książki. Jedną z takich książek chciałabym dziś opisać. Mowa o "Tajemnicy Diabelskiego Kręgu" Anny Kańtoch.  Okładka   Z jednej strony pięknie oddany został mroczny klimat, a z drugiej czasem zaskakująco realistyczną mnie rozbawił fakt, że choć nogi i ręce Nina ma całe podrapane, a sukienkę postrzępioną, to twarz i włosy są nieskazitelne jak u modelki. Pomijając ten mały paradoks, jest cudna i dobrze oddaje to, co znajdziemy w środku.  Krótki opis Opisana historia rozgrywa się w Polsce za czasów PRL-u. Ciekawy pomysł, jak na książkę fantasy, pomijając podróże w czasie do tych czasów, jeszcze się z czymś takim nie spotk

Cześć! Chciałabym powitać Cię w moim świecie, a przynajmniej w tym drobnym jego skrawku, którym zamierzam uczynić ten blog. Mam nadzieję, że spodoba Ci się tu. Może najpierw powinnam się przedstawić... Jak dumnie głosi nazwa bloga, ozwałam się Marisanną. W rzeczywistości mam na imię Marta. Jako Marisanna działam już trochę na stronie SameQuizy, lecz ostatnio przestało mi to wystarczyć, a że są wakacje i mam trochę wolnego czasu, to postanowiłam założyć bloga. Coś o mnie... Żyję w swoim świecie, jak stwierdza wielu, czasem narzekając, a czasem tylko stwierdzając fakt. Zwykle jest to świat z słów, równie często przeróżnych pisarzy, co własnych. Uwielbiam pisać, czasem wiele stron dziennie, i chyba czasem nawet mi to wychodzi (zaczynam w to powątpiewać, gdy po raz setny wykreślam coś z tej pisaniny zwanej moim pierwszym, powitalnym postem, ale dobra, niech ten tekst zostanie). Czasem jest to barwny świat koralików - z nich też trochę tworzę, głównie prostą biżuterię i czasem fantazyjn